Vanmorgen ging ik naar de boerderij waar ik mijn paard stal op dit moment. Al ruim drie jaar kom ik daar bijna dagelijks over de vloer. iedere eigenaar bekommert zich in principe over zijn of haar eigen paard. De boer en boerin zorgen voor het voer en het schoonmaken van de stal. In principe hoef ik dus niets anders te doen dan mijn tijd daar aan mijn eigen paard besteden. En die tijd mag ik invullen zoals ik dat wil. Als ik zin heb om te rijden, ga ik rijden. Als ik zin heb in een buitenrit, doe ik dat. En als ik geen zin heb om iets te doen, doe ik niets. De andere paarden zijn niet mijn verantwoordelijkheid, dus daar hoef (mag) ik eigenlijk niets mee doen. Toch heb ik die ongeschreven regel vanmorgen gebroken.
Ondanks dat ik weet dat ik niet ongevraagd energie mag geven aan iemand of in dit geval een paard, heb ik het toch gedaan. Al een hele poos voel ik in mijn binnenste een gevoel wat maar niet verdwijnt… Het bewuste paard heeft hulp nodig. Het dier heeft heel uitgesproken gedrag. Het is heel schrikkerig, bijna kopschuw. Als je niet uitkijkt hapt hij naar je als hij je kan bereiken, of aan de hand rukt hij zich los en geeft nog een ferme bok na als het hem lukt te ontsnappen aan je handen. In het werk is het een braaf dier, die snel over zijn theewater is. Hij draait snel het wit voor de ogen en drukt dan zijn rug weg in spanning. Het tempo wordt dan ook veel rapper. Ook laat hij zich danig gelden onder de andere paarden en pony’s. Soms verwondt hij een ander paard.
Aan de ene kant zie ik dus hele dominante stukken, maar zeker ook angst/onzekerheid. Zou jij het vanaf hier over willen nemen Mo? Wat waren jouw bevindingen?
“In energetische zin bestaat het paard als zodanig niet. Heel veel verdichting van energie zorgt ervoor dat jij dit ziet als een paard. Natuurlijk is het ook een paard. En in dit dier zit energie. Die energie bevat een grote hoeveelheid testosteron, wat ervoor zorgt dat er een hengst werd geboren destijds. Hij groeide op en werd door een dierenarts gecastreerd. Daar zit het eerste trauma. Daarnaast werd zijn angst voor mensen door het africhten versterkt, trauma 2. Nog voor hij volwassen was, heeft hij verschillende leefomstandigheden gekend. Verhuizingen zijn grote veranderingen voor een dier, vergis je niet. Trauma 3. En als je dan als antwoord op je gedrag eerder een klap krijgt, dan een aai, dan is het blijvende 4e trauma een feit. Dit paard durft niet meer te vertrouwen in mensen, uitzonderingen daargelaten. Hij is echt wel blij met zijn verzorgster. Maar het dier “moet” van alles. het moet in de krul lopen, stilstaan aan het touw, braaf zijn tijdens het mennen, rustig zijn in de box etc. Zo niet, wordt er gescholden, geslagen of in ieder geval gemopperd. Het paard is een buitendier. Vind je het gek dat hij zich niet laat pakken om aan het werk te gaan voor die onbetrouwbare mensen? En dat bedoel ik niet als een aanval op jullie als eigenaren van je paard. Maar een kuddedier hoort in zijn kudde. En als een hengst niet de leider van de groep mag zijn, wordt hij verstoten en vormt hij samen met andere verstoten hengsten een groep. De manier waarop paarden bij jullie gehouden worden is erg onnatuurlijk. Natuurlijk zorgen jullie zo goed mogelijk voor je paard. In de gegeven omstandigheden. Maar als een paard echt zou kiezen, zou hij vrij willen zijn.”
Ik snap wat je zegt. Zeg je daarmee ook dat het zinloos is om het dier hiervoor jouw energie te geven? Want mijn intentie was om hem wat rust te geven. ik kon hem echter eerst helemaal niet zo maar aanraken zonder dat hij naar me hapte. pas na een poosje de energie laten stromen in zijn richting, hielp enigszins. Hij sloeg erg met zijn hoofd op en neer zonder dat ik hem aanraakte, en veelvuldig gapen liet hij ook zien. Een stress signaal die bijna ieder mens nog op kan merken… Het leek alsof hij de energie niet accepteerde…
“Hij kent zijn taak. Die doet hij naar behoren. De kernvraag is hier: heeft het paard een probleem? Ja. Zijn jullie van zin om dat probleem weg te nemen? Nee. In jullie ogen zorgen jullie zo goed voor je paard, maar is dit werkelijk zo? Het paard is er voor jullie plezier. Niet voor het zijne. Nog altijd blijven jullie dieren onderwerpen aan jullie wil, in plaats van dat je met ze samenwerkt. Samenwerking zien we maar in enkele gevallen. Toch valt daar nog wel wat winst te behalen. Je kunt beter leren luisteren naar je dier, door het te observeren. Hoe gedraagt het zich als hij niet in het keurslijf van de mens hoeft te passen? Waar voel je een opgewekte energie bij je paard, en waar voel je frustratie? Probeer de periodes van opgewekt vertrouwen uit te breiden. Het zal beide veel meer vreugde brengen dan gevoelloos je zin doordrijven op je paard. Je vroeg mijn mening, nu heb je hem. Doe er iets mee voor je eigen paard, en waar gevraagd wordt voor anderen. 😉 Mo”
Ik voel me door je antwoord een beetje aangevallen. Natuurlijk is onze manier van paarden houden niet natuurlijk. Maar dat is vrijwel onmogelijk in Nederland. Daar komt bij dat er in de natuur ook de nodige vervelende dingen gebeuren.. Ik ben met je eens dat het beter kan, maar het is ook wel een beetje wat het is. Ook een paard wordt niet in een ideale wereld geboren toch?
“Ik wil hierbij opmerken dat de boer en boerin evenals de eigenaren van alle paarden bij jullie uitermate goed hun best doen om de dieren zo gezond en blij mogelijk te houden onder de gegeven omstandigheden. Ideaal is het niet, maar dat is het nergens. En daarvoor heb je mijn steun. Dat klopt. Toch loont het om naar de verzorging en beweging te kijken door ogen die niet gekleurd worden door een gevoel van “het gaat al jaren zo”. Je mag best kritisch zijn op jezelf en anderen over dit onderwerp, zolang je de intentie die je meebrengt maar liefdevol houdt. En dat heb je gedaan, ook richting het paard. Je mag net zoveel energie aan het dier geven als je wilt, met de juiste intentie! Neem het ons niet kwalijk dat we vrij uitgesproken waren. We zien heel veel leed in de wereld die heel gemakkelijk te verlichten is.. Het paard heeft heel veel energie ontvangen deze ochtend en we zullen zeker met het dier aan het werk gaan. Observeer de komende tijd of er gedragingen veranderen. Je hebt genoeg ervaringen opgedaan om hier objectief naar te kijken. Winenu”.
Is het mogelijk om de trauma’s op te lossen?
Natuurlijk. We proberen je uit de tent te lokken met onze antwoorden, maar je trapt er niet in. Jullie doen het goed. Er is geen paard gelijk, geen omstandigheid gelijk. Maar onze hulp is wel in staat om heel veel leed weg te poetsen, zodat het dier weer lekkerder in zijn vel komt te zitten. Het karakter verandert daardoor ook wel iets, maar een slome jongen zal het niet gaan worden hoor! En dat hoeft ook niet. Het dier is, zoals het is, en dat is goed. Het verdriet mag je samen met ons wegpoetsen met de energie, zodat ook dit weer een blij paard wordt. Mo”
Ja, dat is misschien nog iets wat ik moet vertellen. Toen ik begon met de energie door te stralen, voelde ik heel veel verdriet bij mijzelf . De tranen begonnen te stromen bij mij. Gewoonlijk duurt dit ongeveer een paar minuutjes en dan trekt dat gevoel weg. Je voelt als het ware dat er iets wordt opgeruimd. Terwijl dit gebeurde sloeg het dier met het hoofd van boven naar beneden en dan naar mijn richting, alsof hij zijn moeilijkheden in mijn richting wilde waaien… Daarna begon hij te gapen en te kauwen. Dit zie je vaker gebeuren als je met energie werkt. Het lichaam reageert heel sterk op de energie. Kun je hier nog iets over zeggen Mo?
Het gaat erom dat het paard het kwijtraakt. Dus als het via jou kan, dan is dat een goede optie in dit geval. Je kon hem nog niet rechtstreeks behandelen, alleen vanaf een halve meter afstand. Wat we hebben laten gebeuren is het volgende: er ontstond een verbinding tussen jou en het paard. Jij kon gaan invoelen, dwz lichamelijk voelen hoe het paard zich voelt. Je werd heel verdrietig. Het paard had verdriet, jij niet. Energie heelt alle gevoelens, dus ook deze. Het trok immers na een paar minuutjes weg? Door de heling via jou toe te passen, konden we het paard helpen. Wellicht kun je een volgende keer dichterbij staan. Vergeet niet dat het voor een paard ook een vreemde sensatie is om zo’n sterke stroom energie te voelen. Pas als hij je vertrouwen gaat, kunnen we echt op zijn lichaam behandelen. Nu vindt hij het nog te spannend. Mo”
Toch begrijp ik de titel van deze blog niet zo goed…
Als je er naar kijkt met de oude energie, dan is het een heleboel hokuspokus. Maar in de nieuwe energie weet je dat je heel mooi werk doet, en dat het werkt! Welkom terug in je oude vak. Je bent een healer, al heel wat levens geweest, en dat mag je weer gaan oppakken. Mo”