Vanmorgen kreeg ik mijn 4e chemokuur. Ik zag er als een berg tegenop. Het ging net weer een beetje goed, en dan moet je weer. En ondertussen weet ik, dat ik dan nagenoeg een week uit de running ben. Dus met frisse, zeer frisse tegenzin naar het ziekenhuis. De assistentes van het apotheek kennen me inmiddels , het verplegend personeel wisselt nog wel eens, maar iedereen is echt zo lief voor je! Aan alle kanten wordt er oprecht goed voor je gezorgd. Ze proberen het je zoveel mogelijk naar de zin te maken. Gemakkelijker kunnen ze het niet maken, maar wat doet het je goed. De mevrouw die vanochtend de koffie serveerde had het kennelijk door dat ik niet goed in mijn vel zat. Die verwende me nog wat extra. Wat een schatten zijn het daar. Het raakte me. Dit had ik even nodig. Al deze helpende handen zijn natuurlijk ook regelrechte lichtwerkers. Dankjewel. Dit wilde ik even kwijt.
