Soms kan het voorkomen dat je energie deelt met een familielid bijvoorbeeld. Ik zal dit nader uitleggen. De energie die er voor zorgt dat je buitensporig veel geld wil gaan uitgeven bijvoorbeeld. Uiteraard is dit een uiting van onmacht. iets in je leven loopt niet goed en daardoor probeer je te compenseren met het kopen van dingen. Hierbij maakt het niet uit wat dat is. Het kan bijvoorbeeld kleding, lekker eten, prullaria zijn, dat maakt in dit verhaal niets uit. Het gegeven dat de aankoop je even een blij gevoel geeft is genoeg. Want op dat moment voel je even niet de pijn uit je leven zoals je het de rest van de uren van de dag wel voelt. Het kan een gevoel van eenzaamheid even verlichten. Helaas duurt dit gevoel niet zolang. Er kan nog een 2e ronde komen van een beetje genot, als je het pakje laat bezorgen. Het gevoel een kadootje te krijgen is ook weer een soort overschrijven van je gevoel. Maar ècht helpen gaat het niet. Want het nieuwe is er snel af, en net zo snel is het rotgevoel weer terug waar je net voor aan het vluchten was.
Nu zou het kunnen zijn dat het rotgevoel wat de reactie triggert , niet eens een gevoel is wat van jou is. Maar een gevoel wat van generatie op generatie wordt doorgegeven. Iets wat er aan ten grondslag zou kunnen liggen is een groot minderwaaardigheidscomplex bijvoorbeeld. Je voelt je minderwaardig, dit gevoel wil je niet voelen, en daar probeer je vanaf te komen door voor jezelf mooie kleding te kopen. Het staat je leuk, dus dit zeg je ook tegen jezelf. Maar het nieuwe is er snel vanaf. Je voelt je weer niet oké. In plaats van weer iets te willen aanschaffen zou je ook diep naar je gevoel kunnen kijken als je dat durft. Is dit gevoel passend bij mij? Of is dit een zg. overgeërfde energie van één van je ouders, of misschien van allebei? Want iedereen heeft zijn onzekerheden. Probeer eens te kijken of je onbewust één van je ouders aan het imiteren bent. Als dit zo is, dan is het aan jou om te kijken of dit gedrag eigenlijk wel bij jou past. Heb je het nodig om te compenseren, of kun je afscheid nemen van deze karaktertrek die je niet dient? Als het inmiddels een verslaving is geworden zal dit hoogstwaarschijnlijk niet meevallen om dit om te buigen naar iets anders, nl. het doorleven van je pijn. Bepaald gedrag heeft de neiging om een snelweg te gaan worden. je hebt er immers even een beter gevoel bij? Dus doe je het de volgende keer weer zo. Dit geeft een soort van houvast.
Het grappige is daarbij, als je de grap ervan kunt inzien, dat waar je je bij je ouders aan ergert, je dit zelf vaak niet een leuk karaktertrekje bij jezelf vindt. Maar kun je de hilariteit ervan wel zien, dan is het een grote stap in de goede richting. Want zijn we niet allemaal zoekenden in de woestijn als het gaat om zo makkelijk mogelijk ons leven te leiden? En we hebben allemaal ons rugzakje op onze schouders. Generatie na generatie. De kunst is, je ouders er niet om te veroordelen, maar te bedenken dat ze ook maar gewone mensen zijn net als jij. Ze doen iets niet zomaar… Aan jou de schone taak een andere manier te vinden en het oude gedrag te laten varen. Je hebt het misschien wel helemaal niet nodig! Mo